Ένα καταπληκτικό ποίημα απο τον Σταύρο Σιταρά Ομηρίδη.
Η αξιοπρέπεια και η στάση του απέναντι στα δύσκολα, γνωστή. Ένα ήθος που συγκινεί σήμερα... Ο φίλος και ποιητής που τιμά με την πρακτική του το στίχο του.
Εμείς τον ευχαριστύμε που τα μοιράζεται μαζί μας και του ευχόμαστε ότι καλύτερο!! Απολάυστε το..
ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ Ο ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΟΣ!
Θεοφοβούμενε Έλληνα:
του Θεού σου τους νόμους,
ποτέ σου να μην τους
παραβιάσεις...
ειδάλλως, η θα σε αλυσοδέσει,
η θα σε σταυρώσει...
Όταν αγαπάς το ανθρώπινο γένος
καλύτερα από τον Θεό σου,
παραβιάζεις του Θεού σου
τους νόμους...
τότε γίνεσαι
και ανώτερος του!!!
Στον Όλυμπο κάνουνε
συνέδρια οι Θεοί
κι πάνω στου Καυκάσου την κορυφή
τα πίνουν και γλεντάνε!...
Του Προμηθέα το συκώτι το Όρνιο,
για μεζέ τους τυγανίζει...
κ’εμένα,
η καρδούλα μου ραγίζει...
Της εξουσίας το ποτήρι
από αδικία ξεχειλίζει...
Μα δεν σκοτώνετε η Αρετή,
όσον κι αν την πληγώνεις…
Όσο πιο επιθετικά
τα νύχια και η μύτη
σουβλερά το Όρνιο τρυπά,
την σάρκα της, ξεσκίζει...
τόσο πιο πολύ
Η Θεά Αρετή Αντέχει!!!
Είναι Αθάνατη η Αρετή,
το αίμα του Προμηθέα την ποτίζει,
Ξαναγεννιέται κάθε πρωινή
και προτού το δείλι,
Βλαστίζει και Ανθίζει!!!
Τον Προμηθέα,
είδα μέσα
στον ύπνο μου εψές...
Να κράτα στα χέρια του,
Αναμένον,
της Αλεξάνδρειας τον Φάρο!!!
Και ξελαφρώσανε,
τα στήθια μου,
από ένα μεγάλο βάρος!…
Μόλις Ανάλαμψε,
Ο Χρυσόξανθος Θεός,
Ο Φάρος έγινε στα χέρια του,
σβηστός Πυρσός….
Πάλι προτού Ο Ήλιος δύσει,
με σεβασμό, με αγάπη,
με μια ακτίνα του
Ο Θεός Ήλιος
ξανάναψε
του Προμηθέα τον Πυρσό,
για να μην μάς βρει Σκοτάδι...
Να μην παγώσει του
ανθρώπου η ψύχη
από του βοριά
το παγωμένο Χιόνι!..
Δώρισε και σε εμένα
Ο Προμηθέας,
μια αναμμένη Δάδα!!!
Καθώς διάβαινα πόλεις και χωριά,
όποιος διαβάτης μου ζητιάνευε,
λίγο από το φως
του Προμηθέα,
Πρόθυμος το μοιραζόμουν!…
Με μια Ικανοποίηση βαθιά
μες στην καρδία μου!!!
Του πυρσού του η Φωτιά,
Έλαμπε πάνω στο πρόσωπο μου!!!
Έβλεπα να παίρνω,
απ΄τον Παρνασσό,
Στρόγγυλα, Ζεστά, Ψωμιά ,
Ξερά, Καλά Τυριά,
μέσα σε ταγάρια!!!
Από τον Όλυμπο να παίρνω,
Κρύα Νερά με Χιόνι,
γεμίζοντας τα,
μέσα σε ασκιά!!!
Σαν Τον Ήφαιστο
ήμουν φορτωμένος!!!
Με συναπαντούσαν
μερικοί διαβάτες...
λέγοντας μου... -
Που πας εσύ γαλανομάτη;
με το βαρύ φορτίο σου
στη πλάτη;
Όπως πάντα με την αθώα μου Φωνή
τους απαντούσα... -
Τρέχω να φτάσω, εκεί ψηλά
στον Καύκασο!!!
Τον Γίγαντα για να ταΐσω,
με τα Ζεστά Ψωμιά
που τά'ψησε,
Η Μανά μου
με στον Μεγάλο Φούρνο!!!
Η Αδελφή μου σούρωσε
το Γάλα απ’τα Γίδια...
μου έδωσε Τυριά,
Ξερά κι Αφράτα,
τον Δέσμιων
για να Ταΐσω!!!
Και κρύα Νερά,
μέστ’ ασκιά,
Ο Πατέρας μου,
μου φόρτωσε
στη πλάτη!...
Να δώσω στο Γίγαντα
να Φα, να Πιει.
να δροσιστεί λιγάκι!!!
Γιατί η ανθρωπότητα,
τον έχει πια ξεχάσει...
Αυτός είναι Ο Δρόμος μου!!!
Αυτός ειν κι Ο Προορισμός μου!!!
Έτσι οι διαβάτες εσώπασαν...
Με θαυμασμό κοιτούσαν!!!
Και μέσα τους ψιθύριζαν...
Κοίτα, τον Έλληνα!!
-Κοίτα, του ευεργέτη μας το Θύμα;!!!
Ζήτω Ο Προμηθέας μας!!!
Ζητώ με το φανάρι,
του Προμηθέα την Αγάπη!!!
Μα δεν σκοτώνεται η Αρετή,
όσον κι αν την πληγώνεις!!!
Προμηθέας: το Ιερότατο
Ελληνικότατο Όνομα = Αγάπη
και προμήθεια για την
επιβίωση του ανθρώπου!!!
Ηρακλής = Η Ακμή της Αρετής!!!
Σας Χαιρετώ Όλους με αγάπη και σεβασμό!!!
Σταύρος Σιταράς Ομηρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου