Σταύρος Σιταράς Ομηρίδης: ο άνθρωπος, ο αγωνιστής, ο ποιητής..

«Η Ελλάδα, είναι μια μικρή χώρα που εξάγει λίγα ? αλλά παράγει ποίηση σε παγκόσμια πρότυπα αριστείας».
Με την πέννα ενός ανθρώπου που ο λόγος του είναι καίριος, ουσιαστικός, ανατριχιαστικός κι ο ρυθμός του στης κραυγής το σύνορο βρυχάται την οργή, το άδικο και ραγίζει αλήθεια, ο ποιητής και υπέρμαχος της ελευθερίας μας τιμά στέλνοντας από την άλλη άκρη του ατλαντικού τα δικά του μηνύματα.

Πλάτωνας
Ω! Πλάτωνα ιερέ μεγάλε,
δυόμισι χιλιάδες χρόνια πέρα-
σαν
τη φωτεινή λαμπάδα σου
τη σβήσανε!
Και η ανθρωπότητα
βυθίζεται ακόμα πιο πολύ
μες’το σκοτάδι!
που είναι χειρότερο
από της σπηλιάς σου
τις σκιές, με τους δεσμώτες!
Της Αρετής το λαμπερό το φως,
δώρισες εις τον άνθρωπο!
κι αυτός κακός, μανιακός
μές’το βαθύ σκοτάδι θε να ζει!
Ούτε σκιές θε, για να δει,
μα ούτε και λυχνάρι για
να ανάψει!
Του Διογένη το παράπονο
ακόμα ζεστό, λυπητερό
στα χείλη του
σε κράζει!
Γνώσεις πολλές μέσα
στα πανεπιστήμια.
Μα ώμος το σκοτάδι συνεχίζει!

ΜΑΝΑ
Μάννα Ελλάδα!!!
Ούτε η Μάνα
που με γέννησε
Δεν μου έδωσε
τόσο μεγάλο θάρρος,
δεν μου έδειξε,
το Φώς σου το μεγάλο!!!
Είσαι Μάννα Ελλάδα,
τον Προπατόρων μου
τις δόξας τα στεφάνια!!!
Από τις Ιερής Ελιάς
τους κλώνους,
γεννούσες πάντα
τους άντρες
τους γενναίους
τους μεγάλους!!!
Από τα βρώμικα,
τον εχθρών
χτυπήματα,
μες  την κοιλιά,
τώρα γεννάς
μπαστάρδους...(Νόθους)
Μάννα Ελλάδα!!!
Την όψιν σου
όταν κοιτάξεις
μες του αιγαίου
τον καθρέφτη
θα ιδείς την δική σου
ύπαρξη να σβήνει
από τον Χάρτη!!
Θα ιδείς το πρόσωπο σου το όμορφο
να είναι παραμορφωμένο...
Θα ιδείς το σώμα σου,
όλο πληγές γεμάτο!!
Θα είδης,
Και τα γνήσια σου
Παιδία,
Να σβήνουν
απ τον πόνο!!!
Written by (Σταύρος Σιταράς (Ομηρίδης)